(ENG)

Het werk van reinier kenmerkt zich door verschillende elementen, het bestaat bijna altijd uit gevonden materiaal. De materialen worden een nieuw leven ingeblazen en worden op een totaal andere manier ingezet, het wordt niet gerecycled maar geupcycled. De nostalgische kracht van het materiaal wordt zo weer op een nieuwe manier gebruikt, samen met andere ingredienten maakt het een nieuwe verbintenis of een nieuw verhaal.
Van de werken komt een sterke technische uitstraling maar heeft ook wortels in de natuur. Dit komt door reiniers fascinatie voor de natuur om zich heen en de groeivormen die daar groeien. De natuur of het milieu is de grootste leermeester op het gebied van duurzame upcycling, groeivormen en leefmanieren passen zich altijd aan in de omgeving, dit is een doorgaande cyclus. Dit probeerd Reinier in zijn werk ook te laten zien, het past zich aan, vergaat, gebruikt het oude en is in ontwikkeling of ontwikkeld tot iets anders.
De tegenwoordige natuur waar de mens in leeft kent ook verschillende stadia. Het wordt gebouwd, gebruikt en weggegooid of afgebroken. Het komt al dan niet in een andere cyclus terecht waar het wegrot of gedowncycled wordt. Het stadium van vergankelijkheid is waar allerlei nieuwe vormen en mogelijkheden liggen, de chaos van puin en onderdelen is de voedingsbodem voor het werk.
Zo heeft de schoonheid van machines een grote aantrekkingskracht. De mens kan nu eenmaal niet meer zonder apparaten. Apparaten van vroeger hebben iets extra's, ze zijn nog gemaakt met een oog op schoonheid en ze gebruikten duurzamere materialen. Kwaliteit voor kwantiteit. Werk werd ambachtelijk uitgevoerd door de ambachtsman, deze had een grote kennis op zijn vakgebied en dit is kennis wat tegenwoordig steeds verder weg zakt. Tegenwoordig moet het snel en makkelijk. Vakkundig gemaakte dingen hebben een schoonheid tot in het detail, dit is ook voor mij een streven, zo goed en zo kwaad het kan. Vakmanschap van jaren ervaring is moeilijk te evenaren.
Wereldbewustzijn en daarmee bewust leven horen ook bij de thema's, wij wonen op de aarde en brengen veel veranderingen teweeg, duurzaamheid is het belangrijkst voor onze wereld.
Hiermee komt de kritiek uit het werk ook tot stand, door duurzamer te leven, werken en omgaan met de omgeving is het plezier en de ervaring wat we terug krijgen ook van een fijnere kwaliteit. De werken leven door de inzet van beweging, geluid of motoren. Het gevoel wat geluid kan geven is onlosmakelijk verbonden met het werk en dringt door tot de bezichtiger, het spreekt sneller dan wat de ogen zien. Samen komt het tot een overkoepelende ervaring van het beeld. Zo is ook de geur een belangrijk aspect maar minder vaak ingezet.
Ik vraag me af hoe de wereld eruit had gezien als mensen de kwaliteit in het oog hadden gehouden. Er is een omslag geweest dat bedrijven een te grote macht verkregen en op zo een manier mensen lekker hebben kunnen maken voor onnodige spullen dat de vraag naar kwalitatief werk vergaan is. Het leven zit vol met onnodige gadgets, tijdverdrijvers waardoor de 'consument' op een artificiele manier klein gehouden wordt. Worden zo de moeilijker te bereiken dromen, idealen niet aan de kant gezet?
Ik vraag aan toeschouwers zich open te stellen naar vragen die moeilijk te beantwoorden zijn. Een detail van een werk kan voor iemand genoeg zijn om zich open te stellen naar zijn geschiedenis en geeft een opening naar het beeld, een surrealistische werkelijkheid waar de zintuigen en de geest de wereld vormen. Vanuit een punt ontstaat het verhaal, een universeel verhaal met legio entries en verlopen. Zo heeft elke toeschouwer een eigen interpretatie en ben ik slechts de verkenner naar het universele. Net als de wereld om ons heen, het ene wordt in gang gezet door het ander wat op zijn beurt in gang is gezet door iets anders. Hierdoor ontstaat eenheid,

HOME

BACK